مطالعات ایمنی راههای استان کرمان به همراه ارایه راهکارهای عملیاتی جهت کاهش تصادفات

رشد حمل و نقل، با ساده سازی جابجائی بار و انسان کمک اساسی به پیشرفت جوامع بشری چه به لحاظ فردی و چه اجتماعی نموده است. اما از طرفی با رشد حمل و نقل و گسترش شبکه معابر، آمار تصادفات ترافیکی نیز افزایش یافته است، بطوری که جراحت، نقص عضو، مشکلات تنفسی و در نهایت مرگ و میر ناشی از این تصادفات هزینه های سنگینی به افراد و جوامع تحمیل نموده است. تصادفات ترافیکی همچنین تأثیرات نامطلوبی بر توسعه جامعه دارد. تصادفات موجب ایجاد تأخیر و در نتیجه افزایش مصرف سوخت و مواردی نظیر آلودگی هوا می شود، تمام این موارد در نهایت سبب ایجاد نارضایتی کاربران خواهد شد. در ایران با توجه به آمار بالای کشته ها و مجروحین ناشی از تصادفات ترافیکی مسأله ایمنی، به یکی از مهمترین مسائل کشور تبدیل شده و در سال های اخیر مطالعات و برنامه های اجرائی مختلفی برای کاهش این آمار انجام گرفته است. مطالعات نشان می دهد، که آمار تعداد تصادفات و در نتیجه مجروحین و کشته شدگان در استان کرمان نیز به نسبت شهرهای پیشرفته دنیا بالا می باشد. حتی در مقایسه با سایر استان های کشور، براساس آمار پزشکی قانونی در سال 1389، بیشترین تعداد کشته ها در راه های روستائی در استان کرمان به ثبت رسیده است. در تحقیق حاضر پس از اولویت بندی محورهای استان بر اساس شاخص های ایمنی مبتنی برداده های تصادفات، تعیین نقاط حادثه خیز محورها در دستور کار قرار گرفته است. سپس بررسی راهکارهای مختلف ایمن سازی و همچنین اولویت بندی انجام این راهکارها بر اساس هزینه، مدت زمان و میزان اثر بخشی بر روی یکی از محورهای اصلی دارای اولویت در استان کرمان، مد نظر قرار گرفته است. در نهایت نیز سعی شده است تا مدلی برای مقایسه پیش بینی تصادفات بر اساس نتایج بازدید ایمنی، یعنی فقط در نظر گرفتن عامل راه، با روش های پیش بینی بر اساس داده های تصادفات، ارائه گردد. مقایسه نتایج بازدید ایمنی راه و داده های تصادفات 3 ساله اخیر، نشان می دهد که هم بستگی بالائی میان آنها (بویژه در مواردی که تعداد تصادفات پائین باشد) وجود ندارد. این نکته مشخص می کند که در رخداد تصادفات تنها یک عامل تأثیرگذار نبوده و مجموعه ای از عوامل (اعم از انسان، وسیله نقلیه و راه و محیط اطراف) در نهایت به یک تصادف منجر می شود.